kaymak tabakası

bilen bilir,ben sütümü alır yoğurdumu yaparım arkadaş:)

ancak bu sütün kaymağı yok mu?

var!

naparsın o kaymağı?

pilav!

hayır efendim,şaka değil:))

pilav meselesi incedir.hatta denir ki dost meclisinde;

pilavı güzel yapan mutfağın sırrını çözmüştür!

evin küçük kızı hatta beşinci çocuğu olan ben,

elimi sıcak sudan soğuk suya sokmanın bile 

ne olduğunu bilmeden iş hayatına dalmıştım.

evlenene ve damağı pek seçiçici bi eş'le hayatı paylaşana kadar yemek pişirme pek de umurumda değildi.

pilav yapmak offf!öyleki,

mecburiyet varsa eve gelen misafire bile pişirttiğim oldu.

o kadar tırsıyordum mevzudan!

aydınlanma sonrasını da paylaşayım;

bence pilav pek de matah bişey değil!

asıl mevzu pirincin nişastasından esaslı bi şekilde ayrılması:)

sonrası ölçüye göre şekillenir:))

biz şehriyesi bol kullanılmış pilav severiz,

o azıcık ayçiçek yağda kavrulurken,

ılık suda tekrar tekrar yıkanarak nişastasından ayrılan pirinç, 

şeffaf suya sahip olunca 

ve şehriye de esmerleşince tencerede bi araya gelirler:)

püf;

pirinci koyup hemen tuzu ekler,

aynı yönde çevirerek kavururum,

böylece pirinci kırmadan sonuca ulaşırım:)

pirinç tencereye yapışmadan sedef rengine gelince

amacıma ulaşmış olurum:)

1 bardak pirince 2 bardak su ekleyebilirim.

ama önce süt kaymağımı koyarak:)))

bire bir yani:)

burada kaymak,tereyağdan rol çalıyor!

ancak çok başarılı!

ama aynı zamanda temiz kalpli:))

tarhana çorbasına da bi güzellik veriyor:) 

sahiden:)

azıcık sıvıyağda kavrulmuş salçaya

 sulandırılmış tarhana eklerim ve o tıkırdarken,

iki kaşık kaymağımı ve suyumu tuzumu eklerim:) 

kardeşimi beklerim!

herşeye değer sevgidir kardeş sevgisi:)

başka söze gerek var mı?