nerelisin?

 babacım 84 yaşında,
elbette ki onunla ilgili çok anım var,
kimi gülümsediğim,kimi şimdi sırası mı dediğim:)
hiç tanımadığım kişilerle durup dururken konuşmayı 
hiç haz etmem,
ancak babacımla bir yere gittiğimizde, 
mesela doktor muayene sırası beklerken,
veyahut taksiye bindiğimizde 
illaki sorar;
nerelisin:)
bu durum anılarımda babacımın alışkanlığı; 
benimse hoşnutsuzluğum olarak yer edecekti,
ne gerek var ki bu söylemlere,
hepimiz bu dünyada nefes alıp veriyoruz,
hangi noktasında olursak olalım derim babama,
o ise tamam da n'olur ki muhabbet için başlangıç der:))
işin aslı;
bu sözler veya davranışlar,
aslında geleneksel bişey bence:)

uzun yıllara yayılmış çalışma hayatımın bir bölümünde tanıdığım esmer güzeli bir kız,
çalışma arkadaşım,
yönetici pozisyonunda,
duruşu ve bakışlarının güzelliği yanısıra, 
ağızdan çıkarken çok hoş ses veren bir adı vardı,
onu hatırlamak bile bana gülümseme duygusunu getiriyor:)
adının anlamı;
'güneşin doğduğu an' 
ne hoş öyle değil mi?

bi baktım ki facebook'da veryansın ediyor!

ben şuralıyım kökenim azınlık falan diye!

şaşırdım kaldım,

birlikte çalışırken hiç hissetmediğim bu duygu 

o'nda nasıl yer etmişti?

istersen ben ermeniyim,azınlığım,

istersen ben kürdüm,

istersen ben rum'um azınlığım dersin;

bundan kolay ne var?

sen de bakayım ben 

'Türkiyeliyim'

bak bakalım kimin karnı ağrıyor o zaman!

bu hafta sahiden iyi gelsin cümlemize!

:)

çok çok sevgiler